IX Tydzień Zwykły

Czwartek

Rok I: Tb 6, 10-11; 7, 1. 8-17; 8, 4-9; Ps 128 (127), 1b-2. 3. 4-5; Rok II: 2 Tm 2, 8-15; Ps 25 (24), 4-5. 8-9. 10 i 14; 2 Tm 1, 10b; Mk 12, 28b-34

ANTYFONA NA WEJŚCIE Ps 25, 16. 18

Wejrzyj na mnie, Panie, i zmiłuj się nade mną, * bo jestem samotny i nieszczęśliwy. * Boże mój, spojrzyj na moją nędzę i utrapienie, * i przebacz mi wszystkie grzechy.

KOLEKTA

Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, † pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

Rok I

PIERWSZE CZYTANIE Tb 6, 10-11; 7, 1. 8-17; 8, 4-9
Małżeństwo młodego Tobiasza z Sarą

Czytanie z Księgi Tobiasza
Młody Tobiasz i anioł weszli do Medii i przybliżyli się do Ekbatany. Rafał odezwał się do młodzieńca: «Bracie Tobiaszu!» On mu odpowiedział: «Oto jestem», a ten oświadczył: «Tę noc musimy spędzić u Raguela. Jest to człowiek z twojego rodu i ma córkę imieniem Sara».
Gdy Tobiasz wszedł do Ekbatany, rzekł do niego: «Bracie Azariaszu, zaprowadź mnie prosto do naszego brata, Raguela». I przyprowadził go do domu Raguela, i zastali go, jak siedział w bramie dziedzińca, i pierwsi go pozdrowili. A on im odpowiedział: «Serdecznie was pozdrawiam, bracia, i mile witam zdrowych». I wprowadził ich do swego domu.
Potem zabił barana z trzody i urządził im gościnne przyjęcie. Kiedy zaś się wykąpali i umyli, i zasiedli do uczty, Tobiasz rzekł do Rafała: «Bracie Azariaszu, powiedz Raguelowi, aby mi dał moją siostrę, Sarę, za żonę». A Raguel posłyszał te słowa i rzekł do młodzieńca: «Jedz i pij, i raduj się tej nocy! Oprócz ciebie bowiem, bracie, nie ma żadnego człowieka, który by miał prawo wziąć moją córkę, Sarę, za żonę. Także i ja nie mam władzy dać jej innemu mężowi poza tobą, ponieważ ty jesteś najbliższym krewnym. Ale, moje dziecko, muszę ci wyznać prawdę: Dałem ją już siedmiu mężom spośród naszych braci, i wszyscy umarli tej nocy, w której zbliżali się do niej. A teraz, dziecko, jedz i pij, a Pan będzie działał przez was».
I rzekł Tobiasz: «Nie będę jadł i pił tak długo, dopóki ty nie rozstrzygniesz mojej sprawy». Odpowiedział mu Raguel: «Ja to zrobię. Ona jest dana tobie zgodnie z postanowieniem księgi Prawa Mojżesza i niebo też postanowiło, abym ci ją dał. Weź więc swoją siostrę! Od teraz ty jesteś jej bratem, a ona twoją siostrą. Jest ona dana tobie od dziś na zawsze. Niech Pan nieba będzie, dziecko, łaskawy dla was tej nocy i niech okaże wam miłosierdzie i da pokój!» Potem Raguel zawołał swoją córkę, Sarę, i przyszła do niego. A on ujął jej rękę i oddał ją Tobiaszowi, i rzekł: «Weź ją zgodnie z postanowieniem i wyrokiem zapisanym w księdze Prawa Mojżesza, że tobie należy ją dać za żonę. Masz ją i zaprowadź ją w zdrowiu do swego ojca. A Bóg nieba niech was obdarzy pokojem!»
Potem zawołał jej matkę i polecił, aby przyniosła zwój papirusu, i napisał na nim zaświadczenie o zawartym małżeństwie oraz to, że daje mu ją za żonę, zgodnie z wyrokiem Prawa Mojżesza. Teraz dopiero zaczęto jeść i pić.
A Raguel zawołał swoją żonę, Ednę, i rzekł do niej: «Siostro, przygotuj inną sypialnię i wprowadź ją tam». Ona, udawszy się do sypialni, przygotowała posłania, jak jej polecił. I wprowadziła tam Sarę, i zaczęła płakać nad nią. Potem otarła łzy i rzekła do niej: «Ufaj, córko, Pan nieba obdarzy cię radością w miejsce twego smutku. Ufaj, córko!» I wyszła od niej.
Tobiasz podniósł się z łóżka i powiedział do Sary: «Wstań, siostro, módlmy się i błagajmy Pana naszego, aby okazał nam miłosierdzie i ocalił nas». Wstała i ona i zaczęli się modlić i błagać, aby dostąpili ocalenia. I zaczęli tak mówić:
«Bądź uwielbiony, Boże ojców naszych, i niech będzie uwielbione imię Twoje na wieki przez wszystkie pokolenia! Niech Cię wielbią niebiosa i wszystkie Twoje stworzenia po wszystkie wieki. Ty stworzyłeś Adama, i stworzyłeś dla niego pomocną ostoję – Ewę, jego żonę, i z obojga powstał rodzaj ludzki. I Ty rzekłeś: Nie jest dobrze być człowiekowi samemu, uczyńmy mu pomoc podobną do niego. A teraz nie dla rozpusty biorę tę siostrę moją za żonę, ale dla prawdziwego związku. Okaż mnie i jej miłosierdzie i pozwól razem dożyć starości!»
I powiedzieli kolejno: «Amen, amen!» A potem spali całą noc.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY Ps 128 (127), 1b-2. 3. 4-5

Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.

Szczęśliwy człowiek, który służy Panu *
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie. R.

Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki *
dokoła twego stołu. R.

Tak będzie błogosławiony człowiek, *
który służy Panu.
Niech cię z Syjonu Pan błogosławi †
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem *
przez wszystkie dni twego życia. R.

Rok II

PIERWSZE CZYTANIE 2 Tm 2, 8-15
Wierność Chrystusowi, który dochowuje wiary

Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Najmilszy:
Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo spętaniu. Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie, wraz z wieczną chwałą.
Nauka to godna wiary: Jeżeli bowiem z Nim współumarliśmy, z Nim także żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.
To wszystko przypominaj, dając świadectwo w obliczu Boga, byś nie walczył o same słowa, bo to się na nic nie zda, chyba tylko na zgubę słuchaczy. Staraj się, byś sam stanął przed Bogiem jako godny uznania pracownik, który nie przynosi wstydu, trzymając się prostej linii prawdy.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY Ps 25 (24), 4-5. 8-9. 10 i 14

Refren: Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, *
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję. R.

Dobry jest Pan i łaskawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
uczy ubogich dróg swoich. R.

Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski *
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary swoim czcicielom *
i objawia im swoje przymierze. R.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. 2 Tm 1, 10b

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
a na życie rzucił światło przez Ewangelię. A.

EWANGELIA Mk 12, 28b-34
Przykazanie miłości

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»
Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».
Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».
Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.
Oto słowo Pańskie.

MODLITWA NAD DARAMI

Boże, ufając Twojej ojcowskiej dobroci przychodzimy z darami do świętych ołtarzy; * niech Ofiara eucharystyczna, którą składamy, oczyści nas z grzechów. Przez Chrystusa, Pana naszego.

PREFACJA 39. Chwalenie Boga jest Jego darem

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, * aby Ciebie, Boże, chwaliły niebo i ziemia. Chociaż nie potrzebujesz naszego uwielbienia, * pobudzasz nas jednak swoją łaską, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie. * Nasze hymny pochwalne niczego Tobie nie dodają, * ale się przyczyniają do naszego zbawienia, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Dlatego zjednoczeni z chórami Aniołów, * wysławiamy Ciebie, z radością wołając..

ANTYFONA NA KOMUNIĘ Ps 17, 6

Wołam do Ciebie, bo Ty mnie, Boże, wysłuchasz; * nakłoń ku mnie Twe ucho, usłysz moje słowa.

Albo: ANTYFONA NA KOMUNIĘ Mk 11, 23. 24

Zaprawdę powiadam wam: * Wierzcie, że otrzymacie wszystko, o co prosicie w modlitwie, * a to się wam stanie.

MODLITWA PO KOMUNII

Boże, Ty nas posilasz Ciałem i Krwią Twojego Syna, † kieruj nami przez Twojego Ducha, * abyśmy świadczyli o Tobie nie tylko słowem, lecz także czynami, i zasłużyli na wejście do królestwa niebieskiego. Przez Chrystusa, Pana naszego.