1 Tes 1, 1 - Współpracownicy Apostoła znani z Dz i Listów (Dz 15,22; 1 Kor 4,17; 2 Kor 1,19; 1 Tm 1,2; 2 Tm 1,2). "Sylwan" w Dz nosi skrócone imię: Sylas.
1 Tes 1, 7 - Por. Dz 17,1-18; 2 Kor 1,1.
1 Tes 1, 10 - W dniu sądu (por. Dz 17,31; Rz 5,9).
1 Tes 2, 2 - Por. Dz 16,20-24; Dz 17,1-9.
1 Tes 2, 3 - Por. 2 Kor 7,2.
1 Tes 2, 5 - Por. Dz 20,33.
1 Tes 2, 7 - Materialnym lub przez nadużywanie powagi apostolskiej.
1 Tes 2, 9 - Por. Dz 20,34; 1 Kor 4,12.
1 Tes 2, 11 - Por. Dz 20,31.
1 Tes 2, 12 - Por. Ef 4,1; Flp 1,27.
1 Tes 2, 16 - Por. Mt 23,32n; Rz 2,5
.
1 Tes 2, 19 - Por. Flp 2,16; Flp 4,1; 2 Tes 1,4.
1 Tes 3, 1 - Por. Dz 17,14nn. Określenie to zapewne dotyczy Pawła i Sylwana.
1 Tes 3, 2 - Por. Dz 17,14n; 2 Kor 1,1.
1 Tes 3, 4 - Por. Dz 14,22.
1 Tes 3, 6 - "Do nas" - por. Dz 18,5; "miłości" - na opuszczenie "nadziei" między "wiarą" a "miłością" (jak np. w 1 Kor 13,13) może wpłynęło to, że adresaci źle rozumieli tę cnotę. Por. 2 Tes 1,3.
1 Tes 3, 13 - Por. 1 Kor 1,8; Flp 1,10.
Apostoł czyni tu aluzję do powtórnego przyjścia Chrystusa (paruzji), o
czym niebawem będzie mówił obszerniej. Niektóre rkp i starożytne
przekłady kończą tę modlitwę liturgicznym "Amen".
1 Tes 4, 4 - Dosł.: "naczynie swe". Niektórzy na podstawie użycia tego terminu przez rabinów odnoszą go do ciała żony.
1 Tes 4, 6 - Aluzja do cudzołóstwa.
1 Tes 4, 8 - Ez 36,27; Ez 37,14.
1 Tes 4, 9 - Por. Jr 31,33nn; J 13,34; J 15,12.
1 Tes 4, 12 - Określenie niechrześcijan.
1 Tes 4, 13-17
- Nauka o drugim przyjściu Chrystusa, czyli paruzji, stanowiła między
innymi również przedmiot katechezy apostolskiej. Wzbudziła ona
zrozumiały niepokój w umysłach Tesaloniczan, uzasadniony ówczesnymi
poglądami judaizmu - według nich wyczekiwano przyjścia Mesjasza i "końca
czasów", czyli zmiany panujących na świecie stosunków. Nadto opis
paruzji określony był niemal zawsze w barwach apokaliptycznych (por. 1 Tes 4,16).
Zatem nawróceni na chrześcijaństwo Żydzi wyczekiwali owego przyjścia
Chrystusa według pojęć i wyobrażeń judaistycznych. Pozornie wydawać się
może, że i św. Paweł wraz z innymi oczekuje bliskiego nastania paruzji.
Tymczasem biorąc pod uwagę całokształt poglądów eschatologicznych
Apostoła (por. Rz 13,11n; 1 Kor 7,29-32; 1 Kor 15,51nn; 1 Kor 16,22; 2 Kor 5,1-4; Flp 4,5; 2 Tm 4,6nn; Hbr 9,27n),
stwierdzić należy: 1. Św. Paweł wyrażał jedynie chęć doczekania dnia
paruzji, ale 2. nigdy nie nauczał, że dzień triumfalnego przyjścia
Chrystusa obliczony jest na najbliższą przyszłość, czy też że on i jego
wierni dożyją tego dnia.
1 Tes 4, 13 - Dosł.: "zasypiają" (tak stale do końca urywku).
1 Tes 4, 14 - Dosł.: "przez Jezusa" (por. Rz 14,7n; 1 Kor 15,18.22; Ap 14,13).
1 Tes 4, 15 - Por. 1 Kor 15,51.
1 Tes 4, 16 - Por. 1 Kor 15,23.52.
1 Tes 4, 17 - Por. J 12,26; J 17,24.
1 Tes 5, 2 - Por. Mt 24,43nn; 2 P 3,10; Ap 3,3; Ap 16,15.
1 Tes 5, 3 - Por. Jr 4,31.
1 Tes 5, 8 - Iz 59,17; Ef 6,14.17.
1 Tes 5, 10 - Dosł.: "czy czuwamy, czy śpimy"; por. Rz 14,8n.
1 Tes 5, 19 - Mowa o charyzmatach. Por. 1 Kor rozdz. 14 [->1 Kor 14,1].
1 Tes 5, 22 - Inni tłum.: "wszelkiego rodzaju zła".
1 Tes 5, 23 - Trzy te terminy oznaczają całego odkupionego człowieka: ciało, duszę i życie nadprzyrodzone.