Biblia Tysiąclecia

Księga Ezdrasza

Wydarzenia poprzedzające działalność Ezdrasza i Nehemiasza

Dekret Cyrusa. Szeszbassar

1 ¹ Aby się spełniło słowo Pańskie z ust Jeremiasza¹, pobudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, w pierwszym roku [jego panowania], tak iż obwieścił on, również na piśmie, w całym państwie swoim, co następuje: 2 «Tak mówi Cyrus, król perski: Wszystkie państwa ziemi dał mi Pan, Bóg niebios. I On mi rozkazał zbudować Mu dom w Jerozolimie w Judzie². 3 Jeśli z całego ludu Jego jest między wami jeszcze ktoś, to niech Bóg jego będzie z nim; a niech idzie do Jerozolimy w Judzie i niech zbuduje dom Pana, Boga izraelskiego - ten to Bóg, który jest w Jerozolimie. 4 A co do każdego z pozostających jeszcze przy życiu - to współmieszkańcy wszystkich miejscowości, gdzie taki przebywa, mają go wesprzeć srebrem, złotem, sprzętem i bydłem - oprócz darów dobrowolnych dla domu Bożego w Jerozolimie».
5 Zatem naczelnicy rodów Judy i Beniamina, kapłani i lewici, słowem każdy, którego ducha Bóg pobudził, wybrali się w drogę, aby zbudować dom Pański w Jerozolimie. 6 A wszyscy ich sąsiedzi poparli ich wszystkim³: srebrem, złotem, sprzętem, bydłem i kosztownościami - oprócz wszystkich darów dobrowolnych. 7 A król Cyrus wydał sprzęty domu Pańskiego, które Nabuchodonozor⁴ zabrał z Jerozolimy i złożył w domu swego boga. 8 I wydał je Cyrus, król perski, skarbnikowi Mitredatowi, który przekazał je Szeszbassarowi⁵, księciu judzkiemu. 9 A oto liczba tych sprzętów: czasz złotych - trzydzieści, czasz srebrnych - może⁶ tysiąc dwadzieścia dziewięć, 10 pucharów złotych - trzydzieści, pucharów srebrnych - około czterystu dziesięciu, innych sprzętów - tysiąc; 11 wszystkich sprzętów złotych i srebrnych - pięć tysięcy czterysta. To wszystko przyniósł Szeszbassar, gdy przyprowadził wygnańców z Babilonii do Jerozolimy.

Wstęp

Ezd 1, 1 - Wiersze 1-3a (aż do słów "niech idzie") = 2 Krn 36,22n. "Cyrusa": od r. 559 (jako władca Babilonu od r. 538) do 529 przed Chr.; tu: rok pierwszy panowania nad Babilonem. "Jeremiasza"; Jr 25,11n; Jr 29,10.

Ezd 1, 2 - Królowie perscy ze względów politycznych odbudowywali i innym narodom ich świątynie.

Ezd 1, 6 - "Wszystkim", popr. wg 3 Ezd 2,6.

Ezd 1, 7 - Hebr. Nebukadnesar.

Ezd 1, 8 - Wódz pierwszych repatriantów; por. w. 11 oraz Ezd 5,14.16.

Ezd 1, 9 - Słowo oddane przez "może" ma, zdaje się, wyrazić, że podana liczba nie jest pewna.

ZOROBABEL

Lista repatriantów

1 ¹ A oto mieszkańcy tego okręgu, którzy przybyli z niewoli na obczyźnie; uprowadził ich do Babilonii Nabuchodonozor, król babiloński, lecz powrócili oni do Jerozolimy i Judy - każdy do swego miasta. 2 Przyszli oni z Zorobabelem², Jozuem², Nehemiaszem, Serajaszem, Reelajaszem, Nachamanim², Mardocheuszem, Bilszanem, Misparem, Bigwajem, Rechumem, Baaną. Liczba mężów ludu izraelskiego: 3 synów Pareosza - dwa tysiące stu siedemdziesięciu dwu; 4 synów Szefatiasza - trzystu siedemdziesięciu dwu: 5 synów Aracha - siedemset siedemdziesięciu pięciu; 6 synów Pachat-Moaba z linii synów Jozuego i Joaba - dwa tysiące osiemset dwunastu; 7 synów Elama - tysiąc dwieście pięćdziesięciu czterech; 8 synów Zattu - dziewięćset czterdziestu pięciu; 9 synów Zacheusza - siedemset sześćdziesięciu; 10 synów Baniego - sześćset czterdziestu dwu; 11 synów Bebaja - sześćset dwudziestu trzech; 12 synów Azgada - tysiąc dwieście dwudziestu dwu; 13 synów Adonikama - sześćset sześćdziesięciu sześciu; 14 synów Bigwaja - dwa tysiące pięćdziesięciu sześciu; 15 synów Adina - czterystu pięćdziesięciu czterech; 16 synów Atera z linii Ezechiasza - dziewięćdziesięciu ośmiu; synów Azzura³ - czterystu trzydziestu dwu; synów Hodiasza³ - stu jeden; 17 synów Besaja - trzystu dwudziestu trzech; 18 synów Charifa⁴ - stu dwunastu; 19 synów Chaszuma - dwustu dwudziestu trzech; 20 synów Gibbara - dziewięćdziesięciu pięciu; 21 mężów⁵ z Betlejem - stu dwudziestu trzech; 22 mężów z Netofy - pięćdziesięciu sześciu; 23 mężów z Anatot - stu dwudziestu ośmiu; 24 mężów⁶ z Bet-Azmawet - czterdziestu dwu; 25 mężów⁷ z Kiriat-Jearim, Kefiry i Beerot - siedemset czterdziestu trzech; 26 mężów⁸ z Rama i Geba - sześćset dwudziestu jeden; 27 mężów z Mikmas - stu dwudziestu dwu, 28 mężów z Betel i Aj - dwustu dwudziestu trzech; 29 synów Nebo - pięćdziesięciu dwu; 30 synów Magbisza - stu pięćdziesięciu sześciu; 31 synów drugiego Elama - tysiąc dwustu pięćdziesięciu czterech; 32 synów Charima - trzystu dwudziestu; 33 mężów⁹ z Lod, Chadid i Ono - siedemset dwudziestu pięciu; 34 mężów z Jerycha - trzystu czterdziestu pięciu; 35 synów Senai - trzy tysiące sześciuset trzydziestu.
36 Kapłani: synów Jedajasza z domu Jozuego - dziewięćset siedemdziesięciu trzech; 37 synów Immera - tysiąc pięćdziesięciu dwu; 38 synów Paszchura - tysiąc dwustu czterdziestu siedmiu; 39 synów Charima - tysiąc siedemnastu. 40 Lewici: synów Jozuego z linii¹⁰ Kadmiela, Binnuja¹⁰, Hodawiasza - siedemdziesięciu czterech. - 41 Śpiewacy: synów Asafa - stu dwudziestu ośmiu. 42 Odźwierni: synów Szalluma, synów Atera, - synów Talmona, synów Akkuba, synów Chatity, synów Szobaja - wszystkich razem stu trzydziestu dziewięciu. 43 Niewolnicy świątyni: synowie Sichy, synowie Chasufy, synowie Tabbaota, 44 synowie Kerosa, synowie Sii¹¹, synowie Padona, 45 synowie Lebany, synowie Chagaby, synowie Akkuba, 46 synowie Chagaba, synowie Szamlaja, synowie Chanana, 47 synowie Giddela, synowie Gachara, synowie Reajasza, 48 synowie Resina, synowie Nekody, synowie Gazzama, 49 synowie Uzzy, synowie Paseacha, synowie Besaja, 50 synowie Asny, synowie Meunitów, synowie Nefisytów, 51 synowie Bakbuka, synowie Chakufy, synowie Charchura, 52 synowie Basluta, synowie Mechidy, synowie Charszy, 53 synowie Barkosa, synowie Sisery, synowie Temacha, 54 synowie Nesjacha, synowie Chatify. - 55 Synowie niewolników Salomona: synowie Sotaja, synowie Hassofereta, synowie Perudy, 56 synowie Jaali, synowie Darkona, synowie Giddela, 57 synowie Szefatiasza, synowie Chattila, synowie Pocheret-Hassebajima, synowie Amiego. 58 Wszystkich niewolników świątyni i synów niewolników Salomona - trzystu dziewięćdziesięciu dwu.
59 A oto ci, którzy wyszli z Tel-Melach, Tel-Charsza, Kerub, Addan, Immer, lecz nie mogli udowodnić, że ród ich i pochodzenie wywodzi się z Izraela: 60 synów Delajasza, synów Tobiasza, synów Nekody - sześciuset pięćdziesięciu dwu. 61 A z kapłanów: synowie Chobajasza, synowie Hakkosa, synowie Barzillaja, który wziął za żonę jedną z córek Barzillaja Gileadyty i przybrał jego¹² imię. 62 Ci szukali swego rodowodu, lecz go nie odnaleziono: toteż zostali oni jako nieczyści wykluczeni z kapłaństwa, 63 a namiestnik zakazał im spożywać z pokarmów najświętszych, aż się zjawi kapłan dla urim i tummim.
64 Cała ta wyprawa razem liczyła czterdzieści dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt osób, 65 oprócz ich niewolników i niewolnic; tych było siedem tysięcy trzysta trzydzieści siedem: mieli oni też dwustu śpiewaków i śpiewaczek. 66 Koni mieli oni siedemset trzydzieści sześć, mułów - dwieście czterdzieści pięć, 67 wielbłądów - czterysta trzydzieści pięć, osłów - sześć tysięcy siedemset dwadzieścia.
68 A niektórzy z naczelników rodów - przy wejściu swym do domu Pańskiego w Jerozolimie - złożyli dary dla domu Bożego, aby odbudowano go na dawnym miejscu. 69 Według zamożności swej dali do skarbca na dzieło kultu: sześćdziesiąt jeden tysięcy drachm złota, pięć tysięcy min srebra oraz sto szat kapłańskich.
70 ¹³ Kapłani, lewici i część ludu osiedlili się w Jerozolimie¹³, a śpiewacy, odźwierni i niewolnicy świątyni - w miastach swoich; również cała reszta Izraela osiedliła się w swoich miastach.

Ezd 2, 1 - Wiersze 1-67 prawie identyczne z Ne 7,6-68.

Ezd 2, 2 - "Zorobabel" (hebr. Zerubbabe) - por. 1 Krn 3,19; Mt 1,12n; "Jozue" (hebr. Jeszua) - por. 1 Krn 5,40n; "Nachamanim", uzupełnione wg Ne 7,7.

Ezd 2, 16 - "Synów Azzura... synów Hodiasza...", uzupełnione: imiona wg Ne 10,18n; liczby wg 3 Ezd 5,15n.

Ezd 2, 18 - "Charifa", popr. wg Ne 7,24.

Ezd 2, 21 - "Mężów", popr. wg Ne 7,26.

Ezd 2, 24 - Popr. wg Ne 7,28.

Ezd 2, 25 - Popr. wg Ne 7,29.

Ezd 2, 26 - Popr. wg Ne 7,30.

Ezd 2, 33 - Popr. wg kontekstu.

Ezd 2, 40 - "Z linii", popr. wg Ne 7,43. "Binnuj", popr. wg 3 Ezd 5,26.

Ezd 2, 44 - "Synowie Sii", popr. wg Ne 7,47.

Ezd 2, 61 - "Jego imię", popr. wg 3 Ezd 5,38.

Ezd 2, 70 - = Ne 7,72 a . "W Jerozolimie", uzupełnione wg 3 Ezd 5,45, opuszczone w hebr. i Wlg.

DZIAŁALNOŚĆ ZOROBABELA

Odbudowa ołtarza

1 ¹ Gdy nadszedł siódmy¹ miesiąc - a Izraelici mieszkali już w miastach swoich¹- wtedy zgromadził się cały¹ lud, jak jeden mąż, w Jerozolimie. 2 A Jozue, syn Josadaka, i bracia jego kapłani oraz Zorobabel, syn Szealtiela, i bracia jego przystąpili do zbudowania ołtarza Boga izraelskiego, aby na nim złożyć całopalenia, jak przepisano w Prawie Mojżesza, męża Bożego. 3 I na dawnym fundamencie wznieśli ołtarz, podczas gdy niebezpieczeństwo groziło im ze strony narodów pogranicznych, i złożyli na nim całopalenia dla Pana, całopalenia poranne i wieczorne. 4 Potem obchodzili Święto Namiotów² według przepisu i złożyli ofiary codzienne w liczbie wyznaczonej, zgodnie z wymaganą należnością codzienną. 5 Następnie - oprócz³ całopalenia nieustającego - składali ofiary w szabaty³, w dni nowiu i we wszystkie święte uroczystości Pańskie oraz zawsze, gdy ktoś dał dobrowolną ofiarę dla Pana.

Założenie fundamentów świątyni

6 Od pierwszego dnia miesiąca siódmego zaczęli składać całopalenia Panu - ale fundamenty świątyni Pańskiej nie były jeszcze założone. 7 Dali więc pieniędzy kamieniarzom i cieślom oraz żywności, napoju i oliwy Sydończykom i Tyryjczykom, by sprowadzili drzewo cedrowe z Libanu morzem do Jafy na mocy pozwolenia, udzielonego im przez Cyrusa, króla perskiego. 8 A w drugim roku od przybycia ich do domu Bożego w Jerozolimie, w drugim⁴ miesiącu: Zorobabel, syna Szealtiela, i Jozue, syn Josadaka, i szereg braci ich: kapłanów i lewitów oraz wszyscy, którzy przyszli z niewoli do Jerozolimy, zabrali się do dzieła i powołali lewitów od dwudziestego roku [życia] wzwyż do pilnowania pracy około domu Pańskiego. 9 I przystąpił Jozue, synowie i bracia jego: Kadmiel, Binnuj i Hodawiasz⁵ wspólnie do kierowania lewitami wykonującymi pracę około domu Bożego: synami Chenadada, ich synami i braćmi. 10 A gdy budowniczowie założyli fundamenty świątyni Pańskiej, wtedy wystąpili⁶ kapłani w szatach uroczystych, z trąbami, i lewici, synowie Asafa, z cymbałami⁶, by według zarządzenia Dawida, króla izraelskiego, chwalić Pana; 11 i zaśpiewali, chwaląc Pana i dziękując Mu: Dobry On; na wieki trwa Jego łaskawość dla Izraela. A cały lud podniósł na chwałę Pana krzyk głośny, z powodu założenia fundamentów domu Pańskiego. 12 A wielu starców spośród kapłanów, lewitów i naczelników rodów, którzy dawniej widzieli dom pierwszy, przy zakładaniu fundamentów tego domu na ich oczach płakało głośno; wielu natomiast z radości wybuchało głośnym krzykiem. 13 I nie można było odróżnić głośnego krzyku radości od głośnego płaczu ludu, albowiem lud ten podniósł wrzawę tak wielką, że głos ten było słychać z daleka.

Ezd 3, 1 - = Ne 7,72 b-8,1; "siódmy" - czyli Tiszri = wrzesień/październik; "w miastach swoich", popr. wg Ne 7,72 b; "cały", uzupełnione wg Ne 8,1; opuszczone w hebr. i Wlg.

Ezd 3, 4 - Por. Ne 8,13-18.

Ezd 3, 5 - "Oprócz" w hebr. (i Wlg) opuszczone; "w szabaty", uzupełnione wg 3 Ezd 5,51.

Ezd 3, 8 - Był to Ijar = kwiecień/maj.

Ezd 3, 9 - Popr.; por. Ezd 2,40.

Ezd 3, 10 - "Wystąpili", popr. wg LXX; "cymbały" - chodzi prawdopodobnie o dzisiejsze "talerze".

1 Gdy wrogowie Judy i Beniamina usłyszeli, że wygnańcy budują świątynię dla Pana, Boga izraelskiego, 2 przystąpili do Zorobabela, do Jozuego¹ oraz przedstawicieli rodów i rzekli do nich: «Chcemy budować z wami, albowiem czcimy Boga waszego jak wy i Jemu składamy ofiary od czasów Asarhaddona¹, króla asyryjskiego, który nas tu sprowadził». - 3 Lecz Zorobabel, Jozue i pozostali naczelnicy rodów izraelskich im odpowiedzieli: «Nie wolno wam razem z nami budować domu dla Boga naszego, ale my sami budować będziemy dla Pana, Boga izraelskiego, jak nam rozkazał Cyrus, król perski». 4 I oto ludność miejscowa² tłumiła zapał Judejczyków i odstraszała ich od budowy, 5 i by zamiar ich udaremnić, przekupywano przeciwko nim radców przez cały czas panowania Cyrusa, króla perskiego, aż do panowania Dariusza³, króla perskiego.

WIADOMOŚCI Z CZASÓW PO ODBUDOWIE ŚWIĄTYNI: TRZY SKARGI NA ŻYDÓW⁴

Skarga do Kserksesa

6 Za panowania Kserksesa⁵, na początku jego rządów napisano oskarżenie na mieszkańców Judy i Jerozolimy.

Pierwsza skarga do Artakserksesa

7 A za czasów Artakserksesa⁶ Biszelam, Mittredat, Tabeel i pozostali towarzysze jego wystosowali pismo do Artakserksesa, króla perskiego; litery tego dokumentu były napisane po aramejsku i ułożony był on po aramejsku.

Druga skarga do Artakserksesa

8 ⁷ Komendant⁷ Rechum i pisarz Szimszaj napisali do króla Artakserksesa przeciw Jerozolimie list tej treści: 9 «Komendant Rechum, pisarz Szimszaj i pozostali ich towarzysze: sędziowie, posłowie, pisarze⁸, Persowie, ludzie z Erek, z Babilonu, z Suzy - to jest Elamici - 10 i reszta narodów, które uprowadził wielki i dostojny Asnappar⁹ i osiedlił je w miastach⁹ Samarii i w reszcie krain transeufratejskich, I dalej⁹».
11 To jest odpis listu, który oni posłali do niego: «Do króla Artakserksesa - słudzy twoi, mężowie z Transeufratei. Otóż¹⁰: 12 Niech król przyjmie do wiadomości, że Żydzi, którzy od ciebie wyszli i przybyli do nas, do Jerozolimy, odbudowują to buntownicze i niegodziwe miasto, naprawili mury i fundamenty domów są założone¹¹. 13 Otóż: Niech król przyjmie do wiadomości, że jeżeli to miasto będzie odbudowane, a mury jego naprawione, to oni podatku, daniny ani cła nie uiszczą i to w końcu królom przyniesie szkodę. 14 Otóż: Ponieważ mamy obowiązki wobec dworu¹² i nie przystoi nam patrzeć na ograbianie króla, dlatego posyłamy królowi to powiadomienie. 15 Niech poszukają w kronikach twoich przodków, a znajdziesz w nich wiadomość, że to miasto jest miastem buntowniczym, które przynosi królom i prowincjom szkodę, a rozruchy wznieca się w nim od dawien dawna: dlatego zburzone zostało to miasto. 16 Powiadamiamy króla, że jeśli to miasto będzie odbudowane, a mury jego będą naprawione, wtedy działu w Transeufratei mieć nie będziesz».

Decyzja negatywna i jej wykonanie

17 Król przysłał takie rozstrzygnięcie: «Komendantowi Rechumowi, pisarzowi Szimszajowi i pozostałym ich towarzyszom, którzy mieszkają w Samarii i w pozostałych krainach transeufratejskich, pozdrowienie». I dalej¹³: 18 «Dokument, któryście nam przysłali, został przede mną w przekładzie odczytany. 19 Przeze mnie został wydany rozkaz, by szukano. I znaleziono, że to miasto od dawien dawna przeciwko królom powstaje, a bunt i rozruchy w nim są wzniecane. 20 I królowie potężni panowali nad Jerozolimą i rządzili całą Transeufrateą, i odstawiano im podatek, daninę i cło. - 21 Zatem wydajcie zarządzenie, by powstrzymać tych ludzi: to miasto nie ma być odbudowane, dopóki taki rozkaz nie będzie wydany przeze mnie. 22 A strzeżcie się, by nie dopuścić się w tym zaniedbania, ażeby nie wzrosła strata na szkodę królów».
23 Wtedy - skoro odpis dokumentu króla Artakserksesa został przeczytany przed komendantem Rechumem, pisarzem Szimszajem i ich towarzyszami - poszli oni pospiesznie do Żydów w Jerozolimie, by pod groźbą użycia siły zakazać im dalszej pracy.

DALSZA BUDOWA ŚWIĄTYNI

24 Już kiedyś¹⁴ stanęła praca nad domem Bożym w Jerozolimie i przerwano ją aż do drugiego roku panowania Dariusza¹⁴, króla perskiego.

Ezd 4, 2 - "Do Jozuego", por. wiersz 3, uzupełnione wg 3 Ezd 5,65; opuszczone w hebr. i Wlg. "Asarhaddona" - hebr.; Esar-Chaddon; panował: 681-668. Por. 2 Krl 19,37; Iz 37,38.

Ezd 4, 4 - Tzn. właściciele majątków w przeciwieństwie do biedoty.

Ezd 4, 5 - Dariusz I: 521 - 485 przed Chr.

Ezd 4, 6-23 - Jest to wtręt autora, nie należący chronologicznie do wątku opowiadania.

Ezd 4, 6 - Kserkses I: 485 - 465 przed Chr.

Ezd 4, 7 - Artakserkses I: 464 - 424 przed Chr.

po aramejsku. "Komendant" (Wlg stale zostawia aramejskie "Beelteem") rezydował w Samarii, zarządzał też Jerozolimą.

Ezd 4, 9 - "Sędziowie, posłowie, pisarze": tłum. przybliżone; Wlg nie tłumaczy.

Ezd 4, 10 - "Asnappar", prawdopodobnie król asyryjski Assurbanipal: 668 - 625 przed Chr.; "w miastach", por. Wg LXX i Wlg; "krainy transeufratejskie" - na zachód od Eufratu. "I dalej", Wlg: "w pokoju"; prawdopodobnie niepotrzebny dodatek odpisywacza.

Ezd 4, 11 - "Otóż", w aram. to samo słowo, co na końcu wiersza poprzedniego; Wlg : "pozdrawiają".

Ezd 4, 12 - "Fundamenty... są założone", Wlg: "[oni] zestawiają ściany"; "są założone": tłum. przypuszczalne.

Ezd 4, 14 - "Mamy obowiązki wobec dworu", dosł. aram.: "[ponieważ] solą dworu soliliśmy".

Ezd 4, 17 - "I dalej", zob. wiersz 10, uwaga ostatnia.

Ezd 4, 24 - "Kiedyś", hebr. i Wlg: "wtedy"; ponieważ jednak wiersz ten po długiej dygresji (w. 6-23) nawiązuje do wiersza 5, dlatego "kiedyś", tj. za czasów Cyrusa. "Do drugiego roku... Dariusza", tj. do r. 520 przed Chr.

1 Wtedy Aggeusz i Zachariasz, syn Iddo, prorocy, ogłosili Żydom w Judzie i w Jerozolimie proroctwo¹ w imieniu Boga izraelskiego, który nad nimi czuwał. 2 Zatem Zorobabel, syn Szealtiela, i Jozue, syn Josadaka, zabrali się do rozpoczęcia budowy domu Bożego w Jerozolimie, a z nimi byli prorocy Boga, którzy ich zachęcali.
3 Wówczas przyszedł do nich Tattenaj, namiestnik Transeufratei, i Sztarboznaj oraz towarzysze ich i tak im mówili: «Kto wam kazał dom ten budować i to oszalowanie wykończyć?» 4 Następnie tak ich pytali²: «Jak się nazywają ludzie, którzy wznoszą tę budowlę?» 5 Ale oko Boga ich czuwało nad starszyzną żydowską, tak że ich tamci od budowania nie powstrzymali, aż by po nadejściu doniesienia do Dariusza doręczono dokument w tej sprawie³.

Donos do Dariusza

6 Odpis listu, który Tattenaj, namiestnik Transeufratei, i Sztarboznaj oraz towarzysze jego, Persowie w Transeufratei, posłali do króla Dariusza. 7 Posłali do niego doniesienie, w którym tak było napisane:
«Królowi Dariuszowi - wszelkiego szczęścia!
8 Niech król przyjmie do wiadomości, żeśmy się udali do domu Boga wielkiego w krainie judzkiej. Jest on odbudowywany z kamienia ciosowego i drzewo przykłada się do ścian. Ta robota jest starannie wykonywana i posuwa się naprzód. 9 Wtedy zapytaliśmy owych starszych, mówiąc do nich tak: "Kto wam kazał dom ten budować i to oszalowanie wykończyć?" 10 Również pytaliśmy ich o ich imiona, by cię powiadomić. Toteż podajemy imiona mężów stojących na ich czele⁴. 11 I odpowiedzieli nam w sposób następujący: Myśmy sługami Boga nieba i ziemi i odbudowujemy dom, który - niegdyś wzniesiony - stał przez wiele lat, a wielki król izraelski zbudował go i wykończył. 12 Ponieważ jednak przodkowie nasi rozgniewali Boga niebios, wydał ich Chaldejczykowi Nabuchodonozorowi, królowi babilońskiemu. On zburzył ten dom, a lud uprowadził do Babilonu. 13 Ale w pierwszym roku [panowania] Cyrusa, króla babilońskiego, kazał ten król odbudować ten dom Boży. 14 Również co do złotych i srebrnych sprzętów domu Bożego - które Nabuchodonozor zabrał ze świątyni w Jerozolimie i przeniósł je do świątyni w Babilonie - to król Cyrus wydobył je ze świątyni w Babilonie i wręczył je pewnemu mężowi, imieniem Szeszbassar, którego ustanowił namiestnikiem 15 i któremu rzekł: "Weź te sprzęty; idź złożyć je w świątyni w Jerozolimie, a dom Boży ma być odbudowany na dawnym miejscu". 16 Zatem ów Szeszbassar przyszedł i założył fundamenty domu Bożego w Jerozolimie. Odtąd aż do dziś buduje się go, lecz jeszcze nie jest on ukończony.
17 A teraz: jeśli się królowi podoba, niech przeprowadzą poszukiwania w skarbcach królewskich, tamże w Babilonie: czy rzeczywiście został przez króla Cyrusa wydany rozkaz odbudowy tego domu Bożego w Jerozolimie, a rozstrzygnięcie królewskie w tej sprawie niech nam przyślą».

Ezd 5, 1 - Por. Ag 2,1-9; Za 4,8n.

Ezd 5, 4 - "Pytali" - popr. wg LXX.

Ezd 5, 5 - Wlg: "aby... oni wtedy odpowiedzieli na to oskarżenie".

Ezd 5, 10 - Lista się nie zachowała.

Odszukanie dokumentu z czasów Cyrusa

1 Wtedy król Dariusz kazał szukać w babilońskiej bibliotece, w której przechowuje się też skarby¹. 2 I znaleziono w Ekbatanie, twierdzy w prowincji Medii, pewien zwój, w którym tak było napisane:
«Zapisek historyczny:
3 W roku pierwszym [panowania] króla Cyrusa tenże król wydał taki rozkaz:
Sprawa domu Bożego w Jerozolimie:
Dom ten ma być odbudowany jako miejsce dla zabijających ofiary krwawe i dla składających Bogu ofiary spalane.
Długość² jego - sześćdziesiąt łokci, szerokość jego - dwadzieścia łokci, wysokość jego - trzydzieści łokci; 4 układów z kamienia ciosowego - trzy, i z drzewa - układ jeden. Koszty będą pokryte ze skarbu królewskiego. - 5 Również złote i srebrne sprzęty domu Bożego, które Nabuchodonozor zabrał ze świątyni w Jerozolimie i przeniósł do Babilonu, zwróci się, tak że one powrócą na dawne miejsce do świątyni w Jerozolimie i będą złożone w domu Bożym».

Decyzja przychylna i jej wykonanie

6 «Zatem Tattenaju, namiestniku Transeufratei, Sztarboznaju, wraz z waszymi towarzyszami perskimi w Transeufratei - trzymajcie się z dala od tego miejsca. 7 Pozwólcie namiestnikowi Żydów i starszyźnie żydowskiej pracować nad tym domem Bożym. Niech odbudują ten dom Boży na dawnym miejscu. 8 Wydaję rozporządzenie, jak macie się odnosić³ do owej starszyzny żydowskiej przy budowie owego domu Bożego, mianowicie: z dochodów królewskich, płynących z podatku Transeufratei, dokładnie bez zawieszenia mają być owym mężom wypłacone koszty. 9 A jeśli potrzeba też cielców, baranów i jagniąt na całopalenia dla Boga niebios - oprócz pszenicy, soli, wina i oliwy - według żądania kapłanów w Jerozolimie, ma im to być niechybnie co dzień dostarczane, 10 aby oni składali miłe ofiary Bogu niebios i modlili się za życie za życie króla i jego synów⁴. - 11 I wydaję rozporządzenie: Jeśli ktoś przekroczy ten rozkaz, to z domu jego wyrwana będzie belka, a on zawiśnie do niej przybity, dom zaś jego za to będzie zamieniony na rumowisko. 12 A Bóg, który tam zgotował przybytek dla Imienia swego, niech wraz z ludem straci każdego króla, który ośmieliłby się przeciwdziałać, burząc ten dom Boży w Jerozolimie. Ja, Dariusz, wydałem ten rozkaz: niech będzie on dokładnie wykonany».
13 Wtedy dokładnie tak, jak rozporządził król Dariusz, postąpili Tattenaj, namiestnik Transeufratei, Sztarboznaj i ich towarzysze. 14 A starszyzna żydowska budowała z powodzeniem dzięki proroctwu Aggeusza proroka i Zachariasza, syna Iddo, i doprowadzili budowę do skutku, zgodnie z rozkazem Boga izraelskiego i z rozporządzeniem Cyrusa i Dariusza - oraz Artakserksesa, króla perskiego. 15 I dom ten był gotowy na dwudziesty trzeci⁵ dzień miesiąca Adar⁵ - był to rok szósty⁵ panowania króla Dariusza.

Poświęcenie świątyni

16 I Izraelici: kapłani, lewici i reszta wysiedleńców radośnie obchodzili poświęcenie tego domu Bożego. 17 I na poświęcenie tego domu Bożego ofiarowali: sto cielców, dwieście baranów, czterysta jagniąt, a jako ofiarę przebłagalną za całego Izraela - dwanaście kozłów według liczby pokoleń izraelskich. 18 I do służby Bożej w Jerozolimie ustanowili kapłanów według ich oddziałów, a lewitów według ich ugrupowań, zgodnie z przepisem księgi Mojżeszowej.

Pascha

19 ⁶ Czternastego dnia miesiąca pierwszego⁶ wysiedleńcy obchodzili Paschę. 20 ⁷ Lewici bowiem jak jeden mąż oczyścili się⁷; wszyscy oni byli teraz czyści i zabili [baranki na] Paschę dla wszystkich wysiedleńców, dla braci swoich kapłanów i dla siebie. 21 I spożyli Paschę⁸ Izraelici, którzy wrócili z wygnania, oraz wszyscy, którzy od nieczystości narodów tego kraju odwrócili się ku nim, by szukać Pana, Boga izraelskiego. 22 I przez siedem dni radośnie obchodzili Święto Przaśników, gdyż Pan rozradował ich, zwracając serce króla Aszszuru⁹ ku nim, by ich wspierał przy pracy około domu Boga, Boga izraelskiego.

Ezd 6, 1 - Inni popr.: "w skarbcu, gdzie się też przechowuje księgi (dokumenty)".

Ezd 6, 3 - Rozmiary świątyni są na pewno błędnie przekazane (brak trzeciego rozmiaru). Poprawiono je tu według rozmiarów świątyni Salomona (1 Krl 6,2) na następującej podstawie: jeśli królowie perscy kazali odbudować świątynię na dawnym miejscu (por. Ezd 5,15; Ezd 6,7), to z pewnością i w dawnych rozmiarach. Wlg ma nieco inaczej.

Ezd 6, 8 - "Jak macie się odnosić do... starszyzny", Wlg: "co ma być zrobione przez starszyznę".

Ezd 6, 10 - O ofierze za władcę pogańskiego por. 1 Mch 7,33.

Ezd 6, 15 - "Na 23 dzień", popr. wg 3 Ezd 7,5. Adar = luty/marzec. "Rok 6" = 516 przed Chr. Świątynia ta potem rozbudowana przez Heroda Wielkiego została zburzona przez Tytusa w r. 70 po Chr.

Ezd 6, 19 - Tekst od Ezd 6,19-7,11 jest hebrajski. "Pierwszego" czyli Nisan - marzec/kwiecień.

Ezd 6, 20 - Słowa "kapłani bowiem i", występujące tu w hebr. i Wlg, należy opuścić; por. koniec tego wiersza oraz 3 Ezd 7,11. "Oczyścili się", por. Kpł 16,23-28.

Ezd 6, 21 - Uzupełnione wg LXX.

Ezd 6, 22 - W granicach ówczesnego imperium perskiego znajdowała się także Asyria - stąd ten tytuł.

DZIAŁALNOŚĆ EZDRASZA I NEHEMIASZA

DZIAŁALNOŚĆ EZDRASZA

Powrót Ezdrasza do ojczyzny

1 Po tych wydarzeniach wystąpił za panowania Artakserksesa, króla perskiego, Ezdrasz, syn Serajasza, syna Azariasza, syna Chilkiasza, 2 syna Szalluma, syna Sadoka, syna Achituba, 3 syna Amariasza, syna Azariasza, syna Jochanana¹, syna Azariasza, syna Achimaasa, syna Sadoka, syna Achituba, syna Amariasza, syna Merajota, 4 syna Zerachiasza, syna Uzzjego, syna Bukkiego, 5 syna Abiszuy, syna Pinchasa, syna Eleazara, syna Aarona arcykapłana.
6 Ten to Ezdrasz wyszedł z Babilonu; a był on uczonym, biegłym w Prawie Mojżeszowym, które nadał Pan, Bóg izraelski. A ponieważ ręka Pana, Boga jego, nad nim czuwała, spełnił mu król wszelkie jego życzenia. 7 Wyszła również w siódmym² roku [panowania] króla Artakserksesa gromada Izraelitów, kapłanów, lewitów, śpiewaków, odźwiernych i niewolników świątyni do Jerozolimy.
8 I przybył Ezdrasz do Jerozolimy w miesiącu piątym³ - był to siódmy rok [panowania] tego króla: 9 albowiem pierwszego dnia miesiąca pierwszego⁴ nastąpił początek podróży z Babilonu, a pierwszego dnia miesiąca piątego przybył Ezdrasz do Jerozolimy, ponieważ łaskawa ręka Boga jego nad nim czuwała. 10 Ezdrasz bowiem mocno postanowił badać i wykonywać Prawo Pańskie oraz uczyć w Izraelu ustawy i ładu.

Pełnomocnictwa Ezdrasza

11 A oto odpis dokumentu, który król Artakserkses wręczył Ezdraszowi, kapłanowi i uczonemu, znawcy słów przykazań Pana i Jego ustaw⁵ dla Izraela.
12 ⁶ «Artakserkses, król królów, Ezdraszowi, kapłanowi, znawcy Prawa Boga niebios. - Załatwiono⁶. - Otóż⁶: 13 Przeze mnie został wydany rozkaz: Każdy z narodu izraelskiego, z kapłanów jego i lewitów w moim państwie, który ma zamiar iść z tobą do Jerozolimy, niech idzie. 14 Albowiem przez króla i jego siedmiu radców jesteś wysłany, by na podstawie Prawa Boga twego, które posiadasz, zbadać stosunki w Judzie i w Jerozolimie 15 oraz by zanieść srebro i złoto, jakie król i radcy jego dobrowolnie złożyli Bogu izraelskiemu, którego przybytek jest w Jerozolimie 16 wraz z całym srebrem i złotem, jakie w całej prowincji Babel otrzymasz, razem z darowizną ludu i kapłanów, którą oni dobrowolnie ofiarują dla domu Boga swego w Jerozolimie. 17 Przeto za te pieniądze uczciwie zakupisz cielców, baranów, jagniąt oraz należne ofiary z pokarmów i płynów, aby je złożyć na ołtarzu domu Boga waszego w Jerozolimie. 18 A co ty i bracia twoi zechcecie uczynić z resztą srebra i złota, to czyńcie zgodnie z wolą Boga waszego. 19 I sprzęty, które przekazuje się tobie dla [sprawowania] kultu w domu Boga twojego, oddaj przed Bogiem w Jerozolimie. 20 A resztę kosztów na dom Boga twego, jakie wypadnie ci pokryć, pokryjesz ze skarbu królewskiego. 21 I przeze mnie, króla Artakserksesa, został wydany rozkaz do wszystkich skarbników w Transeufratei: "Wszystko, czego od was żądać będzie kapłan Ezdrasz, znawca Prawa Boga niebios, ma być dokładnie wykonane - 22 aż do stu talentów srebra, stu kor pszenicy, stu bat wina, stu bat oliwy, a soli bez ograniczenia. 23 Wszystko, co jest z rozkazu⁷ Boga niebios, ma być gorliwie dla domu Boga niebios wykonane, aby nie rozgorzał gniew na państwo króla i jego synów. 24 Również ogłasza się wam: O ile chodzi o wszystkich kapłanów, lewitów, śpiewaków, odźwiernych, niewolników świątyni i sługi tego domu Bożego, to nie wolno na nich nakładać podatku, daniny ani cła". 25 A ty, Ezdraszu, ustanów według mądrego⁸ Prawa Boga twojego, które posiadasz, urzędników i sędziów, którzy sądzić będą cały lud w Transeufratei, to jest wszystkich, którzy znają Prawo⁸ Boga twojego; a tych, którzy nie znają, macie pouczyć. 26 I każdy, kto nie wykona Prawa Boga twojego albo rozkazu królewskiego⁹, będzie niechybnie skazany na śmierć albo na wygnanie, albo na karę pieniężną, albo na więzienie».
27 ¹⁰ Uwielbiony niech będzie Pan, Bóg ojców naszych, który tak pokierował umysłem króla, by uświetnić dom Pański w Jerozolimie, 28 i który u króla, radców jego i wszystkich możnych dostojników królewskich zjednał mi życzliwość. A ja, ponieważ ręka Pana, Boga mojego, nade mną czuwała, nabrałem otuchy i zgromadziłem naczelników Izraela, by poszli ze mną.

Ezd 7, 3 - "Syna Joachanana... syna Amariasza"; sześć imion uzupełniono wg 1 Krn 5,33-35.

Ezd 7, 7 - Tj r. 458 przed Chr.

Ezd 7, 8 - Czyli Ab = lipiec/sierpień.

Ezd 7, 9 - Zob. przypis do Ezd 6,19.

Ezd 7, 11 - "Znawcy... ustaw", Wlg: "biegłemu w ceremoniach".

Ezd 7, 12 - Wiersze Ezd 7,12-26 po aram. "Załatwiono": słowo zupełnie zagadkowe; prawdopodobnie nota urzędnika kancelarii królewskiej; "Otóż" - por. Ezd 4,11.

Ezd 7, 23 - "Co jest z rozkazu", Wlg: "co należy do obrzędu".

Ezd 7, 25 - "Według mądrego Prawa Boga", dosł.: "według mądrości Boga"; "Prawo", popr. wg LXX i Wlg.

Ezd 7, 26 - "Rozkazu królewskiego": Prawo Mojżeszowe staje się więc dla Żydów także prawem państwowym. Na tym wierszu kończy się tekst aram.

Ezd 7, 27 - Początek pamiętnika Ezdrasza (zob. Wstęp), sięgającego do Ezd 9,15.

Organizowanie podróży

1 Oto naczelnicy rodowi tych mężów, którzy za panowania króla Artakserksesa wyszli ze mną z Babilonu, oraz ich rodowód: 2 z synów Pinchasa: Gerszom; z synów Itamara: Daniel; z synów Dawida: Chattusz, 3 syn Szekaniasza¹; z synów Parosza: Zachariasz, z którym zapisanych było stu pięćdziesięciu mężczyzn; 4 z synów Pachat-Moaba: Elioenaj, syn Zerachiasza, a z nim dwustu mężczyzn; 5 z synów Zattua²: Szekaniasz, syn Jachaziela, a z nim trzystu mężczyzn; 6 z synów Adina: Ebed, syn Jonatana, a z nim pięćdziesięciu mężczyzn; 7 z synów Elama: Izjasz, syn Ataliasza, a z nim siedemdziesięciu mężczyzn; 8 z synów Szefatiasza: Zebadiasz, syn Mikaela, a z nim osiemdziesięciu mężczyzn; 9 z synów Joaba: Obadiasz, syn Jechiela, a z nim dwustu osiemnastu mężczyzn; 10 z synów Baniego³: Szelomit, syn Josifiasza, a z nim stu sześćdziesięciu mężczyzn; 11 z synów Bebaja: Zachariasz, syn Bebaja, a z nim dwudziestu ośmiu mężczyzn; 12 z synów Azgada: Jochanan, syn Hakkatana, a z nim stu dziesięciu mężczyzn; 13 z synów Adonikama ostatni, a oto ich imiona: Elifelet, Jejel i Szemajasz, a z nimi sześćdziesięciu mężczyzn, 14 i z synów Bigwaja: Utaj, syn⁴ Zabbuda, a z nim siedemdziesięciu mężczyzn.
15 I zebrałem ich nad rzeką płynącą ku Ahawa. I gdy tam przez trzy dni obozowaliśmy, stwierdziłem obecność tylko ludu i kapłanów, lecz nie znalazłem tam żadnego lewity. 16 Toteż wyprawiłem Eliezera, Ariela, Szemajasza, Elnatana, Jariba, Elnatana, Natana, Zachariasza i Meszullama jako naczelników doświadczonych 17 i skierowałem ich do Iddo, naczelnika w miejscowości Kasifia, i przez nich kazałem powiedzieć Iddo i braciom⁵ jego, osiadłym w miejscowości Kasifia, by sprowadzili nam sługi dla domu Boga naszego. 18 I ponieważ łaskawa ręka Boga naszego czuwała nad nami, przyprowadzili nam męża mądrego spośród synów Machliego, syna Lewiego, syna Izraela, mianowicie Szerebiasza wraz z synami jego i braćmi: osiemnaście osób; 19 dalej, Chaszabiasza, a z nim, spośród synów Merariego: brata⁶ jego Izajasza i ich synów: dwadzieścia osób; 20 a spośród niewolników świątyni, których Dawid i książęta dali na posługę lewitom, osób dwieście dwadzieścia. Wszyscy oni zostali spisani imiennie.

Ostatnie przygotowania do podróży

21 I tam - nad rzeką Ahawą - ogłosiłem post, byśmy się umartwili przed Bogiem naszym, celem uproszenia od Niego szczęśliwej drogi dla nas, dla dzieci naszych i dla całego dobytku naszego. 22 Wstydziłem się bowiem prosić króla o siłę zbrojną i jazdę, by w drodze nas ratowała od nieprzyjaciela; natomiast powiedzieliśmy królowi: «Ręka Boga naszego czuwa łaskawie nad wszystkimi, którzy do Niego się zwracają, a srogi gniew Jego kieruje się przeciw wszystkim, którzy od Niego odchodzą». 23 Pościliśmy więc i błagaliśmy Boga naszego o to, i dał się nam uprosić.
24 Wtedy wydzieliłem spośród przywódców kapłanów: dwunastu; dalej⁷, Szerebiasza i Chaszabiasza, a z nimi spośród braci ich - dziesięciu, 25 i odważyłem im srebro, złoto i sprzęty, ową darowiznę dla domu Boga naszego, którą ofiarowali: król, radcy jego, książęta jego i cały tam obecny Izrael. 26 I odważyłem im sześćset pięćdziesiąt talentów srebra i sto sprzętów srebrnych, każdy po dwa⁸ talenty; sto talentów złota, 27 pucharów złotych dwadzieścia, każdy po tysiąc darejków, i sprzętów ze wspaniałego złocistego spiżu: dwa - przedmioty cenne jak złoto. 28 I powiedziałem im: «Wyście poświęceni dla Pana i te sprzęty są poświęcone, i to srebro, i złoto jest darowizną dla Pana, Boga ojców naszych. 29 Strzeżcie tego pilnie, aż odważycie to przed przywódcami kapłanów i lewitów oraz przed przywódcami rodów izraelskich w Jerozolimie, w komnatach domu Pańskiego». 30 Wtedy kapłani i lewici odebrali odważone srebro, złoto i sprzęty, aby je przynieść do Jerozolimy, do domu Boga naszego.

Podróż i przybycie do Jerozolimy

31 I od rzeki Ahawy wyruszyliśmy dwunastego dnia miesiąca pierwszego⁹, aby się udać do Jerozolimy. A ręka Boga naszego czuwała nad nami i On uchronił nas w drodze od wrogów i rozbójników.
32 Gdyśmy przybyli do Jerozolimy, wypoczywaliśmy tam przez trzy dni. 33 Czwartego dnia w domu Boga naszego odważono srebro, złoto i sprzęty; te przedmioty - w obecności Eleazara, syna Pinchasa, jak i lewitów: Jozabada, syna Jozuego, i Noadiasza, syna Binnuja - zostały przekazane kapłanowi Meremotowi, synowi Uriasza - 34 w całości według liczby i wagi; równocześnie zostało spisane wszystko, co odważono.
35 Powracający z niewoli wygnańcy złożyli Bogu Izraela jako całopalenia: dwanaście cielców za całego Izraela, dziewięćdziesiąt sześć baranów, siedemdziesiąt dwa¹⁰ jagnięta, dwanaście kozłów za grzech - to wszystko jako całopalenie dla Pana. 36 I wręczyli rozporządzenia króla satrapom królewskim i namiestnikom Transeufratei, a ci udzielili pomocy ludowi oraz domowi Bożemu.

Ezd 8, 3 - "Syn Szekaniasza", popr. wg 3 Ezd 8,29.

Ezd 8, 5 - "Z synów Zattua", uzupełnione wg 3 Ezd 8,32.

Ezd 8, 10 - "Z synów Baniego", uzupełn. wg 3 Ezd 8,36.

Ezd 8, 14 - "Syn" uzupełnione wg 3 Ezd 8,40. Imię "Zabbud" inni popr.: "Zakkur".

Ezd 8, 17 - "Braciom" - popr. wg LXX i Wlg.

Ezd 8, 19 - Brata", popr. wg 3 Ezd 8,47.

Ezd 8, 24 - "Dalej, Szerebiasza i Chaszabiasza", wg 3 Ezd 8,54 i Wlg.

Ezd 8, 26 - Tłum. przypuszczalne.

Ezd 8, 31 - Zob. przypis do Ezd 6,19.

Ezd 8, 35 - "Siedemdziesiąt dwa jagnięta" - popr. wg 3 Ezd 8,63.

SPRAWA MAŁŻEŃSTW MIESZANYCH

Wiadomość o tym i bezpośredni skutek

1 Po dokonaniu tego zbliżyli się do mnie książęta z tymi słowami: «Lud izraelski, kapłani i lewici nie trzymali się z dala od narodów tych krain, jak i od ich okropności, mianowicie z dala od Kananejczyków, Chetytów, Peryzzytów, Jebusytów, Ammonitów, Moabitów, Egipcjan i Amorytów, 2 lecz spośród córek ich wzięli dla siebie i dla synów swoich żony, tak że ród święty zmieszał się z narodami tych krain; a książęta i zwierzchnicy przodowali w tym wiarołomstwie»¹.
3 Gdy tę wieść usłyszałem, rozdarłem swoją szatę i płaszcz, wyrywałem sobie włosy z głowy i brody i wstrząśnięty usiadłem. 4 Wtedy zebrali się dokoła mnie wszyscy, którzy z powodu tego wiarołomstwa wygnańców lękali się gróźb Boga izraelskiego. A ja wstrząśnięty siedziałem aż do ofiary wieczornej.
5 W czasie ofiary wieczornej wstałem z upokorzenia swego, w rozdartej szacie i płaszczu padłem na kolana, wyciągnąłem dłonie do Pana, Boga mojego, 6 i rzekłem: «Boże mój! Bardzo się wstydzę, Boże mój, podnieść twarz do Ciebie, albowiem przestępstwa nasze wzrosły powyżej głowy, a wina nasza wzbiła się do nieba. 7 Od dni ojców naszych² aż po dziś dzień ciąży na nas wielka wina. My, królowie nasi, kapłani nasi zostaliśmy wydani za nasze przestępstwa pod władzę królów krain tych, pod miecz, w niewolę, na złupienie i na publiczne pośmiewisko, jak to jest dziś. 8 A teraz zaledwie na chwilę przyszło zmiłowanie od Pana, Boga naszego, przez to, że pozostawił nam garstkę ocalonych, że w swoim miejscu świętym dał nam dach nad głową³, że Bóg nasz rozjaśnił oczy nasze i że pozwolił nam w niewoli naszej trochę odetchnąć - 9 bo przecież jesteśmy niewolnikami. Ale w niewoli naszej nie opuścił nas Bóg nasz, lecz dał nam znaleźć względy u królów perskich, pozwalając nam odżyć, byśmy mogli wznieść dom Boga naszego i odbudować jego ruiny - dając nam ostoję w Judzie i Jerozolimie.
10 A teraz, Boże nasz, co powiemy, żeśmy po tym znowu przekroczyli Twoje przykazania, 11 ⁴ któreś nadał przez swoje sługi, proroków, tymi słowami: "Ziemia, w której posiadanie wchodzicie, jest ziemią splamioną przez rozpustę tych obcych narodów, przez ich obrzydliwości, którymi ją w nieczystości swej napełnili od końca do końca. 12 Zatem nie wydawajcie córek swoich za ich synów ani nie bierzcie ich córek dla synów swoich. Dalej: nie troszczcie się nigdy o pomyślność ich i szczęście, abyście się wzmocnili i spożywali plon tej ziemi oraz pozostawili ją na zawsze w spadku synom swoim". 13 I po tym wszystkim, co przyszło na nas za nasze złe uczynki i za naszą wielką winę - a przecież Ty, Boże nasz, wymierzyłeś karę poniżej naszej winy⁵ i pozostawiłeś nam tylu ocalonych - 14 czy znowu mamy przekraczać twoje polecenia i spowinowacać się z tymi obrzydliwymi narodami? Czy nie rozgniewasz się na nas aż do wytępienia, tak że nie pozostanie Reszta ocalonych? 15 Panie, Boże Izraela, to łaska Twoja, żeśmy tym razem pozostali ocaleni. Otośmy przed Tobą obarczeni winą. Zaprawdę, niepodobna wobec tego ostać się przed Tobą».

Ezd 9, 2 - Zakaz małżeństw mieszanych: Pwt 7,3n.

Ezd 9, 7 - "Od dni ojców naszych" w Wlg należy do w. 6.

Ezd 9, 8 - "Dach nad głową" - dosł.: "kołek od namiotu".

Ezd 9, 11 - Por. Kpł 18,24; Pwt 7,1nn; Pwt 23,4nn.

Ezd 9, 13 - Wlg: "wybawiłeś nas z nieprawości naszej".

Stanowcze przeciwdziałanie

1 Gdy Ezdrasz, płacząc i klęcząc przed domem Bożym, modlił się i wyznawał grzechy, zebrał się dokoła niego bardzo wielki tłum z Izraela: mężczyzn, kobiet i dzieci, przy czym lud płakał rzewnymi łzami. 2 Wtedy do Ezdrasza odezwał się Szekaniasz, syn Jechiela z synów Elama, i rzekł: «Myśmy popełnili przestępstwo przeciw Bogu naszemu, żeśmy wzięli za żony kobiety obcoplemienne spośród narodów tej krainy. Ale mimo to jest jeszcze nadzieja dla Izraela. 3 Toteż teraz zobowiążmy się uroczyście przed Bogiem naszym, że - za radą pana mojego¹ i tych, którzy z szacunkiem odnoszą się do przykazania Boga naszego - odprawimy wszystkie te żony nasze obcoplemienne i to, co z nich się narodziło, bo tak postąpić należy według Prawa. 4 Powstań, gdyż do ciebie ta sprawa należy. My stoimy przy tobie. Bądź odważny i działaj!»
5 Wtedy powstał Ezdrasz i zaprzysiągł przywódców kapłanów, lewitów i całego Izraela, by tak postąpili, jak powiedziano. I przysięgli. 6 Potem odszedł Ezdrasz od domu Bożego i udał się do komnaty Jochanana, syna Eliasziba, i tam spędził noc²: chleba nie jedząc i wody nie pijąc, gdyż smucił się z wiarołomstwa wygnańców.
7 Następnie ogłoszono w Judzie i Jerozolimie wszystkim wygnańcom, by się zebrali w Jerozolimie. 8 Jeśli zaś chodzi o każdego, który - wbrew poleceniu przywódców i starszyzny - w ciągu trzech dni nie przybędzie, to cały dobytek jego będzie podlegał klątwie, a on wykluczony będzie ze społeczności powracających z wygnania. 9 I w ciągu owych trzech dni zebrali się wszyscy mężczyźni z Judy i Beniamina w Jerozolimie dwudziestego dnia miesiąca - był to miesiąc dziewiąty³; i cały lud rozsiadł się na dziedzińcu domu Bożego, drżąc z powodu sprawy i deszczów.
10 Wtedy powstał kapłan Ezdrasz i rzekł do nich: «Wyście popełnili przestępstwo, żeście za żony wzięli kobiety cudzoziemskie, powiększając przez to winę Izraela. 11 A teraz wyznajcie wykroczenie swoje wobec Pana, Boga ojców waszych, i spełnijcie wolę Jego, mianowicie: odłączcie się od tych narodów obcych i od kobiet cudzoziemskich!» - 12 I całe zgromadzenie odpowiedziało głośno: «Według orzeczenia twego powinniśmy postąpić. 13 Ale lud jest liczny a pora deszczowa, tak że nie można pozostać na dworze; a sprawa ta - nie na dzień jeden ani dwa, gdyż wielu z nas w tej sprawie zawiniło. 14 Niech nasi przywódcy zastąpią całą społeczność; i wszyscy w miastach naszych, którzy wzięli za żony kobiety cudzoziemskie, niech w ustalonych terminach się zjawią, a z nimi starszyzna poszczególnych miast wraz z ich sędziami, celem odwrócenia od nas srogiego gniewu Boga naszego z powodu tej sprawy».
15 Tylko Jonatan, syn Asahela, i Jachzejasz, syn Tikwy, sprzeciwili się temu, a Meszullam i lewita Szabbetaj ich poparli. - 16 Natomiast uczynili tak wygnańcy; i kapłan Ezdrasz dobrał sobie⁴, jako odpowiednich mężów dla poszczególnych rodów, naczelników ich - i to każdego imiennie. A oni zasiedli do zbadania tej sprawy pierwszego dnia miesiąca dziesiątego⁴. 17 I owi mężowie do pierwszego dnia miesiąca pierwszego⁵ dokonali wszystkiego w sprawie tych, którzy wzięli za żony kobiety cudzoziemskie.

Lista winnych

18 I ustalono, że tymi ze stanu kapłańskiego, którzy poślubili kobiety cudzoziemskie, byli: spośród synów Jozuego, syna Josadaka, i braci jego: Maasejasz, Eliezer, Jarib i Gedaliasz; 19 oni poręczyli, że odprawią swoje żony, a ofiarą zadośćuczynienia⁶ za ich winę będzie baran; 20 a z synów Immera: Chanani i Zebadiasz; 21 a z synów Charima: Maasejasz, Eliasz, Szemajasz, Jechiel i Ozjasz; 22 a z synów Paszchura: Elioenaj, Maasejasz, Izmael, Netaneel, Jozabad i Elasa.
23 A spośród lewitów: Jozabad, Szimi, Kelajasz, czyli Kelita, Petachiasz, Juda i Eliezer - 24 A spośród śpiewaków: Eliaszib. A spośród odźwiernych: Szallum, Telem i Uri.
25 A z Izraela, spośród synów Parosza: Ramiasz, Jizzijasz, Malkiasz, Mijjamin, Eleazar, Chaszabiasz⁷ i Benajasz; 26 a spośród synów Elama: Mattaniasz, Zachariasz, Jechiel, Abdi, Jeremot i Eliasz; 27 a spośród synów Zattua: Elioenaj, Eliaszib Mattaniasz, Jeremot, Zabad i Aziza; 28 a spośród synów Bebaja: Jochanan, Chananiasz, Zabbaj, Atlaj; 29 a spośród synów Bigwaja⁸: Meszullam, Malluk, Jedajasz⁸, Jaszub, Jiszal⁸, Jeremot⁸; 30 a spośród synów Pachat-Moaba: Adna, Kelal, Benajasz, Maasejasz, Mattaniasz, Besalel, Binnuj i Manasses; 31 a spośród synów⁹ Charima: Eliezer, Jiszszijasz, Malkiasz, Szemajasz, Szymon, 32 Beniamin, Malluk, Szemariasz; 33 a spośród synów Chaszuma: Mattenaj, Mattatta, Zabad, Elifelet, Jeremaj, Manasses, Szimi; 34 a spośród synów Baniego: Maadaj, Amram i Uel¹⁰, 35 Benajasz, Bediasz, Kelajasz¹¹, 36 Waniasz, Meremot, Eliaszib, 37 Mattaniasz, Mattenaj i Jaasaj; 38 a spośród synów¹² Binnuja: Szimi, 39 Szelemiasz, Natan i Adajasz; 40 a spośród synów Zacheusza¹³: Szaszaj, Szaraj, 41 Azarel, Szelemiasz, Szemariasz, 42 Szallum, Amariasz, Józef; 43 spośród synów Nebo: Jejel, Mattitiasz, Zabad, Zebina, Jaddaj, Joel, Benajasz.
44 Oni wszyscy wzięli za żony kobiety cudzoziemskie. A byli między nimi tacy, którzy zgłosili¹⁴ żony i zgłosili synów.

Ezd 10, 3 - "Pana mojego", tj. Ezdrasza; Wlg: "Pana", tj. Boga. "Żony nasze obcoplemienne", popr. wg 3 Ezd 8,90.

Ezd 10, 6 - "Spędził noc", popr. wg 3 Ezd 9,2.

Ezd 10, 9 - Czyli Kislew = listopad/grudzień.

Ezd 10, 16 - "Dobrał sobie", popr. wg 3 Ezd 9,16; "Miesiąca dziesiątego", czyli Tebet = grudzień/styczeń.

Ezd 10, 17 - Zob. przypis do Ezd 6,19.

Ezd 10, 19 - Popr. wg 3 Ezd 9,20.

Ezd 10, 25 - "Chaszabiasz", popr. wg LXX.

Ezd 10, 29 - "Bigwaj", popr. wg Ezd 8,14; "Jedajasz", popr. wg 3 Ezd 9,29; hebr. i Wlg: "Adaja"; "Jiszal", popr. wg tekstu hebr. tradycji wschodniej; "Jeremont", popr. wg wiersza 26 i 3 Ezd 9,30.

Ezd 10, 31 - "Spośród synów", popr. wg licznych rkp hebr. i Wlg.

Ezd 10, 34 - LXX (rkp): "Joel".

Ezd 10, 35 - "Kelajasz" - koniektura.

Ezd 10, 38 - "Spośród synów", popr. wg 3 Ezd 9,34.

Ezd 10, 40 - Popr. wg 3 Ezd 9,34.

Ezd 10, 44 - "Zgłosili", uzupełnione wg ostatniego członu tego zdania. To ostatnie zdanie księgi przestawia duże trudności. Inni popr. wg LXX: "Ale odesłali kobiety i dzieci".