Jk 1, 1
- Tj. rozproszonym wśród niechrześcijan, niekoniecznie wśród pogan.
"Dwanaście pokoleń" oznacza tu Nowego Izraela, chrześcijan (por. Ga 6,16).
Jk 1, 2 - Por. Mt 5,10; Rz 5,3.
Jk 1, 8 - Dosł.: "dwoistego serca".
Jk 1, 12 - Por. 1 Kor 9,25; 2 Tm 4,8; Ap 2,10.
Jk 1, 17 - "Ojca świateł" = od Boga, Stwórcy gwiazd (Rdz 1,14-18; Ps 136[135],7). W przeciwieństwie do gwiazd Bóg nie podlega żadnym zmianom; "zmienności" - ruchów planet.
Jk 1, 18 - Czyli darem złożonym z pierwszych owoców. Rz 16,5; 1 Kor 16,15 określają również w ten sposób chrześcijan.
Jk 1, 19 - Por. Syr 5,11; Koh 7,9.
Jk 1, 20
- Sens może być dwojaki: 1. Gniew ludzki nie jest narzędziem
sprawiedliwości Bożej lub 2. Gniew nie wykonuje tego, co Bóg uznaje za
sprawiedliwe.
Jk 1, 25
- Wyrażenie "Prawo wolności" nie nawiązuje do sprawy aktualności Prawa
Mojżeszowego (jak później u św. Pawła), ale określa Ewangelię jako
normę wolnego działania nowego człowieka w Chrystusie. Takie Prawo
zapowiadał Jeremiasz w Jr 31,33.
Jk 2, 2 - Liturgiczne.
Jk 2, 5 - Por. Mt 5,3; Łk 6,20.
Jk 2, 7 - Imię Jezus, wymawiane nad każdym przy chrzcie św. (Dz 2,38).
Jk 2, 8 - Kpł 19,18; por. Mt 5,43; Mt 22,39.
Jk 2, 12 - Zob. przypis do Jk 1,25.
Jk 2, 14
- Nie chodzi tu o rozstrzygnięcie zagadnienia konieczności dobrych
uczynków do usprawiedliwienia, lecz o podkreślenie dynamizmu wiary w
życiu praktycznym. W tym sensie nauka Listu św. Jakuba i listów św.
Pawła (o usprawiedliwieniu z wiary) uzupełniają się wzajemnie. Por. Jk 2,22.
Jk 2, 19 - Przykład wiary martwej, która rodzi tylko lęk u demonów.
Jk 2, 21 - Rdz 22,9; Hbr 11,17.
Jk 2, 23 - Rdz 15,6. Św. Paweł (Rz 4,3) podkreśla w tym samym tekście wielkość wiary Abrahama.
Jk 2, 24 - Uzupełnienie twierdzenia z Rz 3,28; Ga 2,16.
Jk 2, 25 - Por. Joz 2,1.15; Joz 6,17.25; Hbr 11,31.
Jk 3, 6 - "Sferą" - dosł.: "Światem", zwrot różnie tłum.; "ogniem piekielnym" - por. J 8,44;
Jk 3, 12 - Mt 7,16nn; Łk 6,43n.
Jk 3, 15 - Por. 1 Kor 2,14.
Jk 3, 17 - Por Mdr 7,22nn.
Jk 3, 18 - Por. Iz 32,17. Inni tłum. "zasiewa się dla tych, którzy pomnażają pokój".
Jk 4, 1 - Por. Rz 7,23; Kol 3,5.
Jk 4, 2 - Zazdrość połączona z żądzą coraz większego posiadania.
Jk 4, 4 - Przyjaźń ze światem przedstawia Autor jako cudzołóstwo wobec Boga.
Jk 4, 5 - Przypuszczalnie aluzja do Wj 20,5. Sens: Bóg strzeże w człowieku daru łaski.
Jk 4, 8 - "Oczyśćcie ręce"- aluzja do starotestamentowych obmyć rytualnych; "chwiejni" - zob. przypis do Jk 1,8.
Jk 4, 11 - Prawo w sensie chrześcijańskim, a nie ST. Zob. przypis do Jk 1,25.
Jk 5, 1 - Por. Iz 10,1-4; Łk 6,24.
Jk 5, 4 - Prawo Mojżeszowe surowo zabraniało zatrzymywania zapłaty robotnikom: Kpł 19,13; Pwt 24,15; Syr 34,21n; "ich" - gr. powtarza "żniwiarzy".
Jk 5, 5 - Bogacze nie zwracali uwagi na to, że dzień sądu już nastał.
Jk 5, 7 - Deszcz jesienny i wiosenny, szczególnie pożądany przez rolników.
Jk 5, 11 - "Wytrwali" - por. Dn 12,12; "od Pana" - por. Hi 42,10-17; "miłosierdzia" - Ps 103[102],8; Ps 111[110],4.
Jk 5, 12 - Por. Mt 5,34-37.
Jk 5, 14 - Por. Mk 6,13. Obrzęd sakramentalny namaszczenia chorych. Udzielają go "prezbiterzy".
Jk 5, 18 - Por. 1 Krl 17,1; 1 Krl 18,1.41-45.
Jk 5, 20 - Przenośnia na określenie odpuszczenia grzechów (por. Ps 32[31],1). Prawdopodobnie chodzi o winy grzesznika (kontekst), chociaż można by tekst rozumieć także o odpuszczeniu win nawracającego.