Kol 1, 7 - Tzn. zapewne jako delegat Apostoła (zob. Wstęp).
Kol 1, 8 - Tzn. nadprzyrodzoną.
Kol 1, 15 - Tzn. zrodzony przed wszystkimi rzeczami stworzonymi (por. J 1,1nn).
Kol 1, 16 - "Trony... Władze" - cała hierarchia bytów anielskich (zob. przypis do Ef 1,21); "dla Niego" - inni tłum.: "ku Niemu" (por. Ap 22,13).
Kol 1, 18 - "Głową... Kościoła" - tajemnica Mistycznego Ciała Chrystusa (por. Rz 12,4n; 1 Kor 6,15; 1 Kor 10,17;
Kol 1, 19 - Bądź w tym sensie jak w Kol 2,9 (pełnia Bóstwa), bądź zgodnie z sensem Ef 1,23 (zob. przypis), bądź wreszcie w sensie całego odkupionego wszechświata, co najlepiej harmonizuje z kontekstem.
Kol 1, 20 - Dzięki odkupieniu następuje powszechny ład: możność osiągnięcia Boga, jako celu człowieka, wpływa jakoś na cały wszechświat (por. Rz 8,20).
Kol 1, 22 - W tekście gr. występują dwa terminy oznaczające ciało (soma, sarx). Idzie więc bądź o odróżnienie ciała fizycznego od mistycznego, bądź o prawdę o "ciele podobnym do ciała grzesznego" (Rz 8,3).
Kol 1, 24 - Skuteczności zadośćczyniącej i uświęcającej męki Chrystusa nie może niczego brakować (por. Hbr 7,27; Hbr 9,12; Hbr 10,10). Natomiast cierpienia całego Mistycznego Ciała Chrystusa trwać będą do końca świata i każdy z Jego członków je "dopełnia", podobnie jak tutaj Apostoł.
Kol 1, 26 - Tu mowa zwłaszcza o Apostołach.
Kol 2, 3 - Iz 45,3; Prz 2,3n; Ef 3,19.
Kol 2, 8 - Mowa o siłach kosmicznych, a pośrednio o kierujących nimi duchach - zgodnie z poglądami starożytnych.
Kol 2, 9 - Tzn. bądź "rzeczywiście", bądź "na skutek wcielenia", bądź dla uwydatnienia sposobu, w jaki Pełnia bytu zamyka się w Chrystusie, tzn. jako organicznej jedności, uzależnionej od Chrystusa-Głowy. Por. Kol 1,19.
Kol 2, 11 - Tzn. chrzest umożliwia zwycięstwo nad tyranią popędów natury, zepsutej przez grzech pierworodny. Ją właśnie przeważnie oznacza u św. Pawła termin sarx - "ciało" (por. Rz 7,5 itd.).
Kol 2, 14 - "Zapis dłużny" to bądź Prawo Mojżeszowe, które utraciło swą moc (por. Rz 7,6; Ga 5,4; Ef 2,15), bądź ogólny dług moralny całej grzesznej ludzkości. "Naszym przeciwnikiem" zatem jest raczej współukrzyżowany z Chrystusem grzech (por. 2 Kor 5,21; Ga 3,10.13).
Kol 2, 15 - Obraz zapożyczony ze świata starożytnego: zwycięski imperator prowadzi w pochodzie triumfalnym rozbrojonych wodzów nieprzyjacielskich. Tu w ich roli występują bądź złe duchy, których odkupienie pozbawiło władzy nad światem (por. Łk 10,18; J 12,31; Hbr 2,14; 1 J 3,8; Ap 12,9nn), bądź aniołowie jako poręczyciele i stróże Prawa Mojżeszowego (por. Dz 7,53; Ga 3,19; Hbr 2,2), które już utraciło swą moc.
Kol 2, 17 - "Cienie" - por. Hbr 8,5; Hbr 10,1; "rzeczywistość" - dosł. "Ciało".
Kol 2, 18 - Aluzja do fałszywego mistycyzmu.
Kol 2, 22 - Iz 29,13 (Mt 15,9).
Kol 2, 23 - Ostatni okolicznik niejasny, różnie tłumaczony: bądź streszcza on poprzednio wyliczone "pozory, mądrości" - jak podaje powyższy przekład - bądź stwierdza, ze asceza tych błędnowierców jest bezwartościowa wobec lub na skutek żądzy zmysłowej.
Kol 3, 1 - Ps 110[109],1; Mk 16,19.
Kol 3, 4 - Wiele rkp: "wasze".
Kol 3, 6 - W dniu sądu, zwłaszcza ostatecznego (por. Mt 3,7; Rz 2,5.8n; 1 Tes 1,10; Ap 6,16; Ap 11,18; Ap 19,15).
Kol 3, 10 - Por. Rdz 1,26n; 2 Kor 3,18; 2 Kor 4,4; Ef 4,24.
Kol 3, 11 - W nowym porządku nadprzyrodzonym: w Chrystusie, w Kościele.
Kol 3, 18.20 - Tzn. w życiu na poziomie chrześcijańskim.
Kol 4, 5 - Mowa o niechrześcijanach.
Kol 4, 6 - Określenie trafności lub pożyteczności (por. Mt 5,13).
Kol 4, 7 - Dosł. : "współniewolnik".
Kol 4, 9 - Zob. Wstęp do Kol i Flm.
Kol 4, 10 - "Arystarch" - Macedończyk, towarzysz podróży św. Pawła (Dz 19,29; Dz 20,4; Dz 27,2; Flm 1,24); "Marek" - ewangelista (por. Dz 12,12; itd.); "Barnaba" - lewita z Cypru, współapostoł Pawła (Dz 4,36 itd.).
Kol 4, 11 - "Jezus" - bliżej nie znany chrześcijanin; "z Żydów" - dosł.: "z obrzezania".
Kol 4, 14 - "Łukasz" - ewangelista, towarzysz podróży św. Pawła, autor Dz (por. 2 Tm 4,11; Flm 1,24); "Demas" - towarzysz Pawła, którego potem opuścił (2 Tm 4,10).