Wydawnictwo Pallottinum Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu
 
Księga Nahuma
Tytuł
1
Wyrok na Niniwę. Księga widzenia Nahuma z Elkosz.
Potęga i gniew Pański
Alef
Zazdrosnym i mszczącym się Bogiem jest Pan;
(Nun)
mścicielem jest Pan i Władcą [pełnym] gniewu;
Pan mści się nad swymi wrogami i
długo się gniewa na swoich nieprzyjaciół.
Bet
Pan jest cierpliwy, ale i potężny siłą;
a oczyszczając - nikogo nie zostawia bez kary.
Wśród burzy i wichru Jego droga,
a chmury - pyłem nóg Jego.
Gimel
On gromi morze i On je wysusza,
i wszystkie rzeki zamienia w pustynię.
Dalet
Omdlewa Baszan i Karmel
i więdnie kwiat Libanu.
He
Przed Nim drżą góry
i pagórki się rozpływają;
Waw
a ziemia trzęsie się od Jego oblicza -
i ląd, i wszyscy jego mieszkańcy.
Zain
Któż się ostoi przed Jego zagniewaniem
i kto wytrzyma Jego zapalczywość?
Chet
Gniew Jego wylewa się jak ogień;
i rozpadają się przed Nim skały.
Tet
Dobry jest Pan,
On obroną w dniu niedoli;
Jod
zna tych, którzy Mu ufają.
Zapowiedź spustoszenia Niniwy
Kaf
Ale przez spotęgowany wylew1
zniszczy On jej miejsce.
I wrogów swoich będzie ścigał ciemnością.
Lamed
Po raz wtóry nie powstanie ucisk...2
Mem
Cóż - knujecie zło przeciw Panu?
On sprawi zagładę.
Samek
10 Bo jak ciernie razem splecione3
i jak pijacy winem upojeni,
jak wyschłe rżysko będą wyniszczeni.
Ain
11 Z ciebie wyszedł ten4, który umyślił zło przeciw Panu,
planujący nikczemne zamiary.
12 Tak mówi Pan:
Chociaż nietknięci są i tak liczni,
będą jednak wytępieni i zginą.
Ciebie upokorzyłem - nie upokorzę cię więcej.
13 A teraz złamię jego jarzmo, które jest na tobie,
i porozrywam twe więzy.
14 I Pan rozkazał przeciw tobie5:
Imię twoje nie będzie już miało potomstwa,
z domu boga twego usunę
rzeźby i odlewy,
uczynię ci grób, boś nikczemny.
 
Wstęp
 

Na 1, 8 - Aluzja do okoliczności towarzyszących spustoszeniu Niniwy: zalew miasta przez wezbrane fale wód (por. Na 2,7).

Ucisk pierwszy w r. 721, kiedy to Asyria zawojowała państwo izraelskie (północne, Efraima).

Na 1, 10 - Tekst skażony (dosł.: "jak napitek ich przesiąknięci"). LXX: "Bo aż do samego fundamentu zostanie spustoszony [wróg] i jak powój splątany będzie zniszczony, i jako źdźbło wypełnione suchością". Niektórzy krytycy opuszczają wzmiankę o pijaństwie jako wtręt, tłumacząc: "nawodnione wilgocią".

Na 1, 11 - Zdaniem niektórych krytyków mowa jest o królu asyryjskim Sennacherybie (705-681); większość jednak opowiada się za Assurbanipalem (668-625), współczesnym Nahumowi.

Na 1, 14 - Wypowiedź dotycząca narodu asyryjskiego.

2
1 Oto na górach stopy zwiastuna ogłaszającego pokój.
Święć, Judo, twe uroczystości,
wypełniaj twe śluby,
bo nie przejdzie już więcej po tobie nikczemnik1,
całkowicie został zgładzony.
Dramatyczny opis upadku Niniwy
Bo przywrócił Pan świetność Jakuba,
jak świetność Izraela,
ponieważ łupieżcy ich splądrowali
i wyniszczyli ich latorośle.
Pogromca2 nadciąga przeciwko tobie.
Strzeż twierdzy;
nadzoruj drogę,
wzmocnij biodra,
rozwiń jak najbardziej siłę.
Tarcze jego bohaterów lśnią czerwienią,
wojownicy w szkarłat ubrani;
ogniem stali3 iskrzą się wozy,
w dniu jego przygotowania;
a włócznie3 ich się poruszają.
Po gościńcach szaleją rydwany,
przewracają się na błoniach;
widok ich - niby pochodnie,
przejeżdżają jak błyskawice.
Zwołuje on4 swoich wojowników;
potknęli się w swoim pochodzie:
spieszą do jej murów,
lecz przygotowano już dach oblężniczy.
Śluzy rzeczne się otworzyły,
a pałac5 jest przerażony.
I władczyni6 obnażona - będzie uprowadzona,
gdy niewolnice jej wzdychające żałośnie
jakby głosem gołębic -
biją się w piersi.
I stała się Niniwa jak zbiorowisko wód -
wody jej się rozpływają.
«Zatrzymajcie się, zatrzymajcie!»
Lecz nikt się nie odwraca.
10 «Rozchwyćcie srebro, rozchwyćcie złoto!»,
bo nie ma końca ten zasób...
nadmiar wszelkich kosztowności.
11 Pustkowie i bezludzie, i zniszczenie,
i serce omdlewające, i chwiejące się kolana,
i skurcz we wszystkich biodrach;
a twarze wszystkich utraciły krasę7.
12 Gdzież [teraz] jaskinia lwów
i owo żerowisko lwiątek,
gdzie chodził lew, lwica i szczenię lwie,
a nikt nie trwożył.
13 Lew dosyć rozszarpał [ofiar] dla swoich szczeniąt
i nadusił dla swoich lwic,
i wypełnił zdobyczą swe nory,
a legowiska swoje grabieżą.
14 «Oto Ja przeciw tobie! - wyrocznia Pana Zastępów -
i puszczę z dymem twe rydwany,
a lwiątka twoje miecz pochłonie,
i wykorzenię z ziemi twój łup,
i nie będzie więcej słychać głosu twoich posłów».

Na 2, 1 - W LXX; w Wlg jest to 1,15. "Nikczemnik" - dosł.: Bedial. Por. Iz 52,7. Kolejność wierszy następnych zmieniona ze względu na sens.

Na 2, 2 - Prawdopodobnie aluzja do neobabilońskiego króla Nabopolassara (626-605), który po śmierci Assurbanipala (625) uzależnił się politycznie od Asyrii i przyczynił się do jej upadku (606).

Na 2, 4 - "Stali" - tłum. przypuszczalnie; inni popr.: "pochodni"; "włócznie" - hebr. dosł.: "cyprysy"; inni popr.: "jeźdźcy są osłonięci".

Na 2, 6 - Tj. król Niniwy.

Na 2, 7 - Tzn. jego mieszkańcy.

Na 2, 8 - Interpretacja tego wiersza nasuwa wciąż poważne trudności. Zwrócili już na to uwagę tłumacze LXX i Wlg; "władczyni" - popr.; hebr.: "postawiony", co inni popr. na "posąg" (domyślnie: bogini).

Na 2, 11 - Zapewne tyle, co "pobladły".

Ironiczne żale Nahuma nad zagładą Niniwy
3
Biada miastu krwawemu!
Całe kłamliwe i grabieży pełne,
a nie ustaje rabunek.
Trzask biczów
i głos turkotu kół,
i konie galopujące,
i szybko jadące rydwany.
Jeźdźcy szturmujący,
i połysk mieczy, i lśnienie oszczepów.
I mnóstwo poległych, i moc trupów,
i bez końca ciał martwych...
tak że o zwłoki ich się potykają.
Skutkiem mnóstwa nierządów ladacznicy pełnej wdzięku,
władczyni czarów,
która uwodziła narody swymi nierządami,
a plemiona swoimi czarami;
«Oto Ja przeciw tobie! - wyrocznia Pana Zastępów! -
i podniosę twe szaty na oblicze twoje,
i ukażę narodom twą nagość,
a królestwom - twą sromotę1.
I rzucę na ciebie obrzydliwości,
i zelżę ciebie, i wystawię cię na widowisko».
I każdy, kto cię ujrzy, oddali się od ciebie,
i zawoła: «Spustoszona Niniwa!»
Któż ulituje się nad nią?
Gdzie mam szukać pocieszycieli dla ciebie?
Czyżeś lepsza niż No-Amon2,
które osiadło między rzekami -
wody dokoła niego -
a wałem jego było morze
i wody jego murem.
Kusz był jego siłą i Egipt;
i nie miało ono granic.
Put i Libijczycy nieśli ci3 pomoc.
10 Lecz i ono w niewolę poszło - na wygnanie;
nawet niemowlęta jego roztrzaskiwano
na rogach wszystkich ulic;
o jego zaś najznakomitszych rzucano losy
i wszystkich jego dostojników zakuto w kajdany4.
11 Także i ty upojona będziesz i zamroczona5;
również ty będziesz szukała ochrony przed wrogiem.
12 Wszystkie warownie twoje -
to drzewa figowe z wczesnymi owocami;
gdy się je potrząśnie,
wpadną do ust spożywającego.
13 Oto lud twój: kobiety pośród ciebie;
nieprzyjaciołom twoim staną otworem
bramy twego kraju;
ogień strawi twoje zawory.
14 Naczerp wody na czas twojego oblężenia.
Umocnij twoje szańce.
Wejdź w błoto i ugniataj glinę;
weź formę ceglaną.
15 Tam6 pochłonie cię ogień,
wytnie cię miecz,
pożre cię jak szarańcza;
rozmnóż się6 jak chrząszcz,
rozmnóż się jak konik polny.
16 Rozmnożyłaś swoich kupców
ponad gwiazdy niebios;
szarańcza wykluje się z oprzędu i uleci.
17 Stróże twoi jak szarańcza,
a twoi urzędnicy jak mnóstwo koników polnych,
które osiadają na murach w czasie zimna;
wschodzi słońce, a odlatują,
i nie wiadomo, gdzie ich miejsce.
Ruiny Niniwy będą nie do odbudowania
18 Drzemią7 pasterze twoi, <królu asyryjski>;
zasnęli twoi mocarze -
lud twój rozproszył się po górach,
i nie ma, kto by [go] zgromadził.
19 Nie ma lekarstwa8 na twoją klęskę,
nieuleczalna jest twoja rana.
Wszyscy, którzy usłyszą wieść o tobie,
w dłonie klaskać będą nad tobą;
bo na kogóż nie przechodziła
wciąż twoja niegodziwość?

Na 3, 5 - Zob. Ez 16,37.

Na 3, 8 - Tzn. Teby, stolica Górnego Egiptu.

Na 3, 9 - LXX, syr. popr.: "mu".

Na 3, 10 - W r. 663 król Assurbanipal zdobył Teby i zamienił je w gruzy. Por. 2 Krl 8,12; Ps 137[136],9.

Na 3, 11 - Inni tłum.: "wprowadzona w błąd", "opuszczona", "bezwładna", "będziesz się kryć". Prorocy ST dość często mówią o upojeniu z kielicha gniewu Bożego (por. Iz 51,17.21n; Jr 25,15; Ab 0,16; Ha 2,16), co symbolizowało fizyczne i moralne upokorzenie.

Na 3, 15 - "Tam" - tj. w oblężonej Niniwie; "rozmnóż się" - inni tłum.: "choćbyś się rozmnożyła".

Na 3, 18 - Drzemka i sen oznaczają tutaj śmierć.

Na 3, 19 - Tekst popr.; hebr.: "choroby".